Fałszywa pandemia. Tom V – Krytyka naukowców i lekarzy

49,90 

Kupując w naszym sklepie wspieracie Państwo Fundację Ordo Medicus.

Praca zbiorowa. Opracował dr Mariusz Błochowiak

Stron 282

Opis

WHO jest w 80% finansowana z pieniędzy sponsorów. Nie zawsze pochodzą one tylko od przemysłu farmaceutycznego. Znaczna ich część obejmuje wkład finansowy różnych fundacji, na przykład Billa i Melindy Gatesów. To największa fundacja dotująca WHO,która wpływa na jej prace, choć pieniądze pochodzą też od sponsorów z poszczególnych państw. Jeśli jakieś państwo przekazuje WHO pieniądze na konkretny cel, to na ogół ma w tym określone interesy. Rzadko kiedy mają one coś wspólnego ze zdrowiem.Często są to raczej interesy gospodarcze. To gry gangów i politycznych gangsterów,którzy wpływają na WHO poprzez przemysł.

Dr med. Wolfgang Wodarg,
internista, pulmonolog, inicjator komisji śledczej dotyczącej roli WHO w ogłoszeniu fałszywej pandemii świńskiej grypy

Mówiąc wprost, przemysł farmaceutyczny tworzy wszystkie te artykuły medyczne pozakulisowo w celach marketingowych. Byłem tym zdumiony, gdyż miałem wówczas wielkie zaufanie do prasy medycznej i publikowanych tam informacji. Pomyślałem o całej literaturze naukowej. Dotychczas sądziłem, że czasopisma medyczne muszą spełniać bardzo surowe wymogi, by mogły uchodzić za wiarygodne. Tymczasem okazało się, że jest odwrotnie. Obecnie jestem głęboko przekonany, że większość czasopism medycznych nie powinno być uznawanych za naukowe. Wynika to nie tylko z powodu problemu z ghostwriterami piszącymi artykuły pod gotową tezę, ale również z tego, że system recenzowania jest bardzo słaby. Dlatego nie możemy mieć zaufania do niego i do stanu aktualnej literatury medycznej.

Prof. Leemon McHenry,
bioetyk, autor książki „Iluzja medycyny opartej na dowodach”

[…] system przemysłowy czerpie profity z zagrożeń, które sam produkuje, pod czas gdy […] zmieniające się definicje ryzyka pozwalają tworzyć zupełnie nowe potrzeby,a co za tym idzie, nowe rynki zbytu. […] W przypadku kreowania chorób koncerny korzystają z następujących technik: 1. Klasyfikowanie naturalnych procesów jako medyczne. 2. Przedstawianie łagodnych symptomów jako zwiastunów groźnych chorób. 3. Przedstawianie osobistych i społecznych problemów jako problemów medycznych. 4. Utożsamianie ryzyka z chorobą. 5. Przedstawianie danych statystycznych w taki sposób, aby zmaksymalizować skalę problemu medycznego

Dr Urszula i Andrzej Domańscy,
socjologowie medycyny

Film dokumentalny „Czy ufać WHO” rejestruje proces poszukiwania przez reżysera odpowiedzi na pytanie, co kryje się za altruistyczną fasadą największej na świecie organizacji zajmującej się zdrowiem publicznym. To, co odkrywa, to alarmujący obraz korupcji i braku transparentności. Ten mocny, śledczy film dokumentalny rzuca światło na to, jak lobby farmaceutyczne zinfiltrowało WHO i stawia pytanie, czy takiej organizacji można ufać w kwestii troszczenia się o zdrowie publiczne.


 

Iluzja medycyny opartej na dowodach i fabrykowanie chorób

Warto też uświadomić sobie,  z czego niewiele osób zdaje dziś sobie sprawę, że nie możemy ufać wszystkim artykułom naukowym, choćby nawet były publikowane w renomowanych czasopismach medycznych. Chodzi przede wszystkim o publikacje, które dotyczą produktów firm farmaceutycznych. Zwraca na to uwagę m.in. LeemonMcHenry, z którym wywiad został zamieszczony w drugim rozdziale niniejszej książki. Jest on też współautorem pracy The Illusion of Evidence Based Medicine (zostanie ona wydana przez Fundację Ordo Medicus) oraz emerytowanym profesorem filozofii i bioetyki na Kalifornijskim Uniwersytecie Stanowym, a zarazem konsultantem prawnym w kancelarii Baum Hedlund Aristei & Goldman w Los Angeles w Kalifornii. Jego wnioski wprawiają wręczw osłupienie:

[…] przemysł farmaceutyczny tworzy wszystkie te artykuły medyczne pozakulisowo w celach marketingowych. Byłem tym zdumiony, gdyż miałem wielkie zaufanie do prasy medycznej i publikowanych tam informacji. Pomyślałem o całej literaturze naukowej. Dotychczas sądziłem,że czasopisma medyczne muszą spełniać bardzo surowe wymogi, by mogły uchodzić za wiarygodne. Tymczasem okazało się, że jest odwrotnie. Obecnie jestem głęboko przekonany, że większość czasopism medycznych nie powinno być uznawanych za naukowe. Wynika to nie tylko z powodu problemu z ghostwriterami piszącymi artykuły pod gotową tezę, ale również z tego, że system recenzowania jest bardzo słaby. Dlatego też nie możemy mieć zaufania do niego i do stanu aktualnej literatury medycznej.

Film dokumentalny Trust WHO – czy ufać WHO?

Integralną częścią tej książki jest znakomity film dokumentalny pt. Czy ufać WHO?, który „dokumentuje poszukiwanie reżysera – Lilian Franck – odpowiedzi na pytanie, co kryje się za altruistyczną fasadą największej na świecieorganizacji zajmującej się zdrowiem publicznym. To, co odkrywa, to alarmujący obraz korupcji i  braku transparentności.Ten mocny, śledczy film dokumentalny rzucaświatło na to, jak lobby farmaceutyczne zinfiltrowało WHOi stawia pytanie, czy takiej organizacji można ufać w kwestii troszczenia się o zdrowie publiczne”. Sam reżyser tak mówi o swoim dziele:

Mam nadzieję, że moja córka odziedziczy zdrowy świat. Jako filmowiec specjalizuję się w  tematyce medycznej. Jednak w  trakcie pracy nad Trust WHO zdałam sobie sprawę, że film wykracza daleko poza same kwestie zdrowotne. Pokazuje on, jak przemysł coraz bardziej przejmuje kontrolę nad branżą medyczną kosztem zdrowia i  życia ludzi. Praca nad filmem trwała wiele lat. Dzięki naszemu zaangażowaniu udało się przeprowadzić wywiady z urzędnikami pracującymi dla WHO. Interesujące jest porównanie ich wypowiedzi z informacjami uzyskanymi od naszych informatorów.

Z racji tego, że chciałam nakreślić głęboki i zróżnicowany obraz działania tej organizacji, osoby, z którymi były przeprowadzane wywiady, uczestniczą w nich na żywo (nie jest to jedynie nagranie w wersji audio, ponieważ nie tylko słowa, lecz również gesty i mimika twarzy dostarczają nam informacji, a  chciałam mieć dostęp do tych najbardziej obiektywnych). By móc wyrobić sobie pogląd na jakiś temat, muszę znać źródło informacji. Od czasu, kiedy zostałam matką, ta potrzeba jeszcze silniej dochodzi u mnie do głosu. 

Ze wstępu dr. Mariusza Błochowiaka

Spis treści

1. Wstęp 11
Fałszywa pandemia świńskiej grypy 11
Iluzja medycyny opartej na dowodach i fabrykowanie chorób 13
Medycyna jako narzędzie kontroli społecznej, czyli o biopolityce,
biowładzy, medykalizacji, farmaceutykalizacji i genetyzacji 18
Międzynarodowy traktat antypandemiczny WHO 21
Film dokumentalny Trust WHO – czy ufać WHO? 23

2. O autorach 27

3. Pierwsze posiedzenie niemieckiej Komisji śledczej
ds. koronawirusa 32
Ucząc się od Komisji śledczej ds. świńskiej grypy 32

4. Prof. Leemon McHenry 157
Iluzja medycyny opartej na dowodach 157

5. Dr Andrzej Domański, Dr Urszula Domańska 184
Społeczno-kulturowy wymiar współczesnych pandemii 184
Pandemie: społeczny konstrukt 185
Socjologia medycyny, farmacji i przemysłu biotechnologicznego 203

6. dr Urszula Domańska, dr Andrzej Domański 216
Biopolityka i biowładza w czasie „pandemii”, czyli jak medycyna
staje się narzędziem kontroli społecznej 216
Problem autorytetów 225
Język biowładzy i rodzaje dyskursów 228
Konstruowanie „prawdy” o ludzkiej cielesności, zdrowiu
i chorobie. Media narzędziem biowładzy 232
Strategie biopolityki w czasie „pandemii” 237
Odbiór społeczny strategii biopolityki 248
Selekcja. Komu i jakim obszarom życia społecznego nie
poświęca uwagi biowładza w czasie „pandemii”? 250
Wykluczenie. Homines sacri – społeczność nowych
wykluczonych 252
Urządzanie życia (regulacja) przez strategie biopolityki.
Zyski i straty 257
Hierarchie wartości. Akcenty strategii biowładzy? 260
Podsumowanie 265

7. Mec. Katarzyna Tarnawa-Gwóźdź 267
Charakterystyka i ocena prawna Międzynarodowego traktatu
antypandemicznego negocjowanego w ramach WHO 267

8. Podziękowania 282

O autorach

Dr Urszula Domańska – dr nauk o zdrowiu, adiunktPracowni Medycyny Społecznej Collegium Medicum im.Ludwika Rydygiera Uniwersytetu Mikołaja Kopernika(CM UMK) w Bydgoszczy. Ukończyła studia z zakresusocjologii. Jej zainteresowania badawcze i praca doktorskakoncentrują się wokół procesu medykalizacji i demedykalizacji życia społecznego oraz etycznych i społecznych konsekwencji i dylematów rozwoju medycyny. Jej doświadczeniezawodowe obejmuje dwadzieścia lat pracy dydaktycznej nauczelni i dotyczy takich obszarów jak socjologia ogólna,socjologia medycyny, zdrowia i choroby oraz socjologiainstytucji medycznych i in. Ponadto pracuje w szpitalu,gdzie zajmuje się jakością usług medycznych oraz mierzeniem poziomu satysfakcji pacjenta i prowadzeniem kursówspecjalizacyjnych z zakresu socjologii medycyny i socjologiirodziny dla pielęgniarek i położnych.

Dr Andrzej Domański – ukończył studia z socjologii.Obronił pracę doktorską poświęconą teorii zachowańzbiorowych i uzyskał tytuł dr nauk społecznych w zakresiesocjologii. Od 16 lat współpracuje z Collegium Medicumim. Ludwika Rydygiera Uniwersytetu Mikołaja Kopernika(CM UMK) w Bydgoszczy w charakterze nauczyciela akademickiego. Prowadzi zajęcia m.in. z zakresu: socjologiimedycyny, socjologii ogólnej, socjologii niepełnosprawności, socjologii zachowań zbiorowych oraz socjologii ciała.Jest autorem publikacji poświęconych takim zagadnieniomjak: teoria zachowań zbiorowych, opinia publiczna, modai ulotne fascynacje, masowe dolegliwości socjogenne orazpanika i zbiorowe emocje.

Katarzyna Tarnawa-Gwóźdź – radca prawny.W 2002 r. ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawai Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach,a w 2004 r. Studia Podyplomowe na kierunku Prawo Podatkowe w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Odbyłaroczną praktykę w Kancelarii Radcowskiej specjalizującejsię w prawie upadłościowym i naprawczym. Prowadzi działalność w ramach Kancelarii J&Z. Adwokaci i Radcowie Prawni w Bielsku-Białej. Od 2005 r. współpracuje z Kancelarią Marek Płonka i Partnerzy. Zajmuje się sprawami z zakresu prawa cywilnego i szeroko rozumianego prawa gospodarczego. Jest członkiem Komisji śledczej ds. pandemii powołanej przez Fundację Ordo Medicus.

Prof. Leemon McHenry – bioetyk i emerytowanyprofesor filozofii na California State University w Stanach Zjednoczonych. Wykładał filozofię na Uniwersyteciew Edynburgu, w Old Dominion University, Davidson College, Central Michigan University, Wittenberg Universityi na Loyola Marymount University. Odbył też staże naukowe na Johns Hopkins University, UCLA oraz w Institute for Advanced Studies in the Humanities na Uniwersytecie w Edynburgu. Jego zainteresowania badawczekoncentrują się głównie wokół etyki medycznej, metafizykii filozofii nauki. Powszechnie krytykuje przejęcie medycyny przez korporacje i destrukcyjny wpływ przemysłu farmaceutycznego na medycynę. W 2020 r. wspólnie z JonemJureidinim wydał książkę zatytułowaną The Illusion of Evidence Based Medicine. Jego prace zostały przetłumaczonem.in. na język włoski, francuski, hiszpański, niemieckii polski.

Dr med. Wolfgang Wodarg – internista i pulmonolog,specjalista w zakresie higieny i medycyny środowiskowej,a także zdrowia publicznego i medycyny społecznej. Po zakończeniu pracy klinicznej przez 13 lat pracował w charakterze internisty, w tym m.in. jako lekarz publiczny w Szlezwiku-Holsztynie. Ponadto pełnił funkcję wykładowcyuniwersyteckiego oraz był przewodniczącym Komitetu Ekspertów ds. powiązanych z medycyną Ochrony Środowiskaprzy Izbie Lekarskiej Szlezwiku-Holsztynu.

W 1991 roku otrzymał stypendium na UniwersytecieJohna Hopkinsa w Baltimore w USA (epidemiologia). Jakoczłonek niemieckiego Bundestagu w latach 1994-2009 byłinicjatorem i rzecznikiem Komisji „Etyka i prawo współczesnej medycyny” oraz członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, gdzie przewodniczył Podkomisjids. Zdrowia. Pełnił także funkcję wiceprzewodniczącegoKomisji Kultury, Edukacji i Nauki.

W 2009 roku dr Wodarg zainicjował powstanie komisjiśledczej w Strasburgu, której celem było zbadanie roli WHOw fałszywej pandemii H1N1 (świńska grypa), a w którejnadal pracował po zakończeniu kadencji jako ekspert naukowy. Od 2011 roku działa jako niezależny wykładowcauniwersytecki, lekarz i naukowiec. Do 2020 roku był dobrowolnym członkiem zarządu i szefem Grupy ds. Zdrowiaw Transparency International Germany. Latem 2020 rokuwraz z kilkoma prawnikami powołał oddolną Komisjęśledczą ds. koronawirusa, której celem jest wyjaśnieniewszelkich okoliczności związanych z obecną pandemią.

Członkowie niemieckiej Komisji śledczej ds. koronawirusa:

Antonia Fischer – prawniczka specjalizująca się w prawiemedycznym i ochronie praw konsumenta.

Viviane Fischer – prawniczka, ekonomistka polityczna,aktywna na polu ochrony konstytucyjnych wolności i prawczłowieka.

Dr Reiner Füllmich – licencjonowany prawnikz 27-letnim stażem dopuszczony do wykonywania zawoduw Niemczech i USA. Zajmuje się ochroną praw konsumenta, zwłaszcza w odniesieniu do banków; specjalizuje sięw prawie bankowym, giełdowym oraz międzynarodowymprawie prywatnym i medycznym. Był profesorem i wykładowcą na uniwersytetach w Niemczech i Estonii.

Dr Justus P. Hoffmann – prawnik, specjalizuje sięw prawie medycznym, ochronie praw konsumenta oraz prawieodpowiedzialności odszkodowawczej władzy publicznej zaszkody wyrządzone obywatelom przez urzędników.